KOMBUCHA
Ze względu na swoje dobroczynne właściwości kombucha (inaczej grzybek herbaciany) nazywana jest grzybem długowieczności. Pierwsze wzmianki dotyczące stosowania sięgają 2000 lat. Niegdyś kombucha używana była przez Chińczyków, Japończyków, Koreańczyków i Rosjan.
Kombucha to w rzeczywistości symbiotyczna kolonia grzybów i bakterii (porost), wyglądem przypomina brązowego galaretowatego grzyba. Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje.
Używana jest do fermentacji herbat bądź mieszanek ziołowych z cukrem, w wyniku której powstaje napój o leczniczym działaniu i dobroczynnym wpływie na organizm o nazwie kombucha.
Przyjrzyjmy się bliżej jej właściwościom.
Kombucha:
- oczyszcza krew
- usprawnia pracę wątroby, nerek, pęcherza moczowego oraz układu trawiennego
- odtruwa i wzmacnia układ immunologiczny
- pomaga w leczeniu raka
- obniża cholesterol
- reguluje ciśnienie
- reguluje metabolizm
- poprawia koncentrację
- wpływa kojąco na układ nerwowy
- pomaga w odbudowaniu mikroflory jelit po kuracji antybiotykowej
- dobroczynny wpływ na układ nerwowy
- pomaga w leczeniu łuszczycy
- łagodzi zespół chronicznego zmęczenia
- odkwasza organizm
- posiada właściwości odmładzające, odchudzające i pielęgnacyjne
Wartości odżywcze:
- witamina C
- bogate źródło magnezu
- wapń
- miedź
- witaminy z grupy B (B1, B2, B3, B6, B12)
- kwas foliowy
- kwas glukonowy
- kwas glukoronowy
- kwas mlekowy
- kwas octowy
- kwas węglowy
- kwas szczawiowy
- kwasy nukleinowe
- aminokwasy
Sposób hodowli:
- Przygotować naczynie do fermentacji (może to być zwykły litrowy słoik, najbardziej wskazany materiał to szkło lub porcelana) z zawartością 100 ml starej cieczy z kombuchy (przyspiesza fermentację), ale nie jest to konieczne.
- zagotować 1 litr wody (niegazowanej mineralnej lub przefiltrowanej).
- zaparzyć 2 łyżeczki/torebki ulubionej herbaty liściastej (dobrze komponuje się z herbatą zieloną, czarną niearomatyzowaną, białą, ziołowymi mieszankami czy rooibosem). Herabata musi być mocna.
- do naparu dodać cukier 100 – 125 g (pół szklanki) i wystudzić.
- przelać odcedzoną herbatę do naczynia, w którym będzie przebiegać fermentacja (ma się połączyć ze starą cieczą).
- włożyć grzybka do płynu gładką stroną do góry, przykryć naczynie gazą lub inną oddychającą tkaniną i odstawić na 6-8 dni w ciemne, ciepłe (temperatura pokojowa) miejsce, z dobrą cyrkulacją powietrza (doskonale nadaje się szafka kuchenna z uchylonymi drzwiczkami).
- napój jest gotowy, gdy zakończy się fermentacja (po poruszeniu słoja nie podnoszą się pęcherzyki).
- przy pomocy filtra do kawy można przefiltrować napój, przelać do butelek do pełna, zakręcić szczelnie niemetalową zakrętką (należy unikać kontaktu z metalem, gdyż reaguje on z organicznymi kwasami zawartymi w napoju z kombuchy) i włożyć do lodówki na co najmniej 5 dni, najlepszy smak kombucha osiąga po schłodzeniu.
- aby rozpocząć nową fermentację należy umyć grzyba letnią wodą a następnie oddzielić starego grzyba od nowego, powtórzyć cały cykl produkcji zaczynając od punktu I lub II.
DODATKOWE WSKAZÓWKI:
Najlepsza jest kombucha o kwasowości mieszczącej się w zakresie 2,6 do 3 pH. Jej pomiaru można dokonać przy pomocy papierka lakmusowego. Wzrost kwasowości do niższych pH niż 2,6 prowadzi do uzyskania octu, który również jest wartościowy, jednak (z racji kwaśnego smaku) znajduje zastosowanie bardziej w celach kulinarnych lub kosmetycznych niż do picia. Jeśli na jakiś czas zechcemy zaprzestać hodowlę grzybka, wystarczy przełożyć go do mniejszego pojemnika z przefermentowanym napojem, dosypać cukier i włożyć do lodówki. Niezmenna zasada jest taka że grzyb powinien być cały czas zanurzony w sfermentowanym płynie i dokarmiany cukrem. Jeśli wyschnie bądź zapomnimy o dokarmieniu, wówczas umrze.
Po każdym cyklu produkcji należy umyć kombuchę pod wodą usuwając brązowe plamy, które się pojawią. Jeśli plam jest dużo i nie można ich usunąć, oznacza to, że grzybek jest już stary a jego życie dobiega końca. Kombucha często się rozmnaża i podczas całego cyklu życiowego wytwarza wiele małych grzybków, które można wykorzystać w dalszej hodowli i produkcji napoju.
Dodanie do herbacianego naparu poszczególnych ziół pozwala modyfikować i tworzyć ciekawe kompozycje smakowe. Przykładowo, mogą to być: liść maliny, waleriana, mniszek lekarski, liście truskawek, kwiat czarnego bzu, liście czarnej porzeczki, pokrzywa. Możliwości jest wiele, co pozwala na uzyskanie nowych smaków i dodatkowych korzyści zdrowotnych (w zależności od dodatku jakiego użyjemy), dlatego zachęcamy do ich wypróbowania. Ważne aby dodatek ziół odpowiadał proporcjom 2 części ziół na 1 część herbaty.
Dawkowanie kombuchy:
ilość wypijanej kombuchy należy zwiększać stopniowo, a w przypadku złego samopoczucia odstawić napój na 3 dni, picie jej należy traktować bardziej prozdrowotnie niż w celu zaspokojenia pragnienia.
Pory przyjmowania napoju:
rano na czczo
w ciągu dnia, po posiłku
wieczorem, po ostatnim posiłku, przed snem
Dawki:
Ogólna zasada mówi o stosowaniu na początek dawek 3 razy dziennie po 1-3 łyżek stołowych, stopniowo zwiększając ilość, nie przekraczając jednak 1 szklanki dziennie.
Skutki uboczne:
biegunki, zaparcia, wzdęcia, bóle głowy i inne objawy związane z oczyszczaniem organizmu. Jest to naturalna reakcja na detoksykacyjne działanie napoju. W przypadku gorszego samopoczucia picie kombuchy należy przerwać na 1-3 dni. Po kilku dniach samopoczucie poprawi się a my zaczniemy odczuwać dobroczynne działanie grzybka.
OSTRZEŻENIE!
Kombucha rozrzedza i oczyszcza krew, dlatego osoby cierpiące na choroby związane z jej krzepliwością powinny skonsultować jej spożywanie ze swoim lekarzem.
Z treści artykułu mogliśmy się przekonać, że kombucha nie bez powodu zyskała tak dobrą sławę i miano cudownego grzybka. Jej właściwości zostały potwierdzone naukowo, a długowieczność i dobry stan zdrowia, którym cieszą się mieszkańcy krajów, gdzie stosuje się ją od setek lat powinna stać się wystarczającym powodem do jej regularnego spożycia i dalszego propagowania jej zbawiennego wpływu na ciało i ducha.
My już pijemy i czujemy się świetnie, a Wy?
;)
